به گزارش ایسنا، علی وکیلی تهامی، مدیر عامل این شرکت دانش‌بنیان، با بیان اینکه شیرهای توپی، شیر هاول بانگر، شیر غلافی، شیر سوزنی، شیر پروانه‌ای طرح T، شیر پروانه‌ای فولادی، شیر پروانه‌ای چدن داکتیل از محصولات این شرکت است، گفت: شیرهای توپی به عنوان شیر قطع و وصل جریان آب در مسیرهایی که سرعت عبور جریان سیال و فشار کاری زیاد و افت فشار اندک مد نظر باشد، استفاده می‌شوند. شیرهای توپی برای استفاده در خروجی پمپ‌ها، مخازن، ورودی توربین‌ها و شیرهای خروجی سدها (مانند شیرهای هاول بانگر، غلافی و سوزنی) بسیار مناسب است.

وی افزود: شیر غلافی هم جزو شیرهای کنترل خروجی سدها هستند و کار کنترل کانال‌های آبیاری در پایین‌دست را به راحتی و با هزینه‌ای نسبتـا کم انجام می‌دهند. این شیرهـا در داخـل حوضچه بتنـی نصب می‌شوند و کار استهلاک انرژی در داخل حوضچـه صورت می‌گیرد و آب بعد از وارد شدن به حوضچه به کانالهای آبیاری انتقال می‌یابد.

وکیلی تهامی ادامه داد: شیرهای سوزنی مکانیک آب در دو نوع با بدنه فولادی و بدنه چدن داکتیل، بصورت دو تکه یا سه تکه که سهولت تعمیرات و نگهداری بیشتری دارند، تولید می‌شوند. محور، پیستون، دیسک و کلیه قطعاتی که در معرض جت آب قرار دارند، از جنس استنلس استیل و سطوح راهنمای پیستون در داخل محفظه سیلندر و خارج از آن از جنس برنز است.

وی با بیان اینکه شیر پروانه‌ای فولادی محصول دیگر ما است، یادآور شد: از شیرهای پروانه‌ای برای قطع و وصل جریان آب استفاده می‌شود به عبارتی این نوع شیرها در حالت تمام باز یا تمام بسته قرار می‌گیرند. از شیرهای پروانه‌ای برای کنترل جریان نباید استفاده کرد زیرا دیسک شیر دچار ارتعاش و به مرور زمان مستهلک شده و از آب‌بندی خارج می شود.

به گزارش ایسنا و به نقل از وب‌سایت رسمی دانشگاه راتگرز، پژوهشگران با الهام از قابلیت تغییر رنگ پوست ماهی‌ "سپیداج"(cuttlefish)، هشت‌پا و ماهی مرکب، نوعی ژل هوشمند چاپ سه‌بعدی ابداع کرده‌اند که با قرار گرفتن در معرض نور تغییر شکل می‌دهد و به عضله مصنوعی تبدیل می‌شود.

شاید بتوان از این ژل، در استتار نظامی، ساخت ربات‌های نرم و نمایشگرهای انعطاف‌پذیر استفاده کرد.
همچنین این گروه پژوهشی "دانشگاه راتگرز" (Rutgers University)، یک ماده کششی چاپ سه‌بعدی ابداع کرده‌اند که می‌تواند هنگام تغییر نور، رنگ‌ها را نشان دهد.

اختراع آنها با توجه به توانایی شگفت‌آور سپیداج، هشت‌پا و ماهی‌های مرکب در تغییر رنگ و بافت نرم پوست آنها که به استتار و برقراری ارتباط کمک می‌کنند، صورت گرفته است. این قابلیت توسط سلول‌های رنگدانه‌ای موسوم به "کروماتوفور" (Chromatophore) که در پوست آنها قرار دارند، به دست می‌آید.

"هووان لی"(Howon Lee)، از پژوهشگران این پروژه گفت: نمایشگرهای الکترونیکی، در همه جا وجود دارند و به رغم پیشرفت‌های چشمگیر از جمله باریک‌تر، بزرگتر و شفاف‌تر شدن، با استفاده از مواد سفت و سختی ساخته می‌شوند که شکل‌گیری و نحوه تعامل آنها با سطوح سه‌بعدی را محدود می‌کنند.

پژوهشگران دانشگاه "راتگرز" در این پروژه، یک هیدروژل چاپ سه‌بعدی ابداع کرده‌اند که نور را احساس می‌کند و در پی آن، تغییر شکل می‌دهد.

پژوهشگران، یک نانوماده حساس به نور را در هیدروژل به کار گرفتند تا آن را به عضله مصنوعی تبدیل کنند که در واکنش به تغییرات نور، منقبض می‌شود. ژل حساس به نور در ترکیب با ماده کششی چاپ سه‌بعدی، تغییر رنگ می‌دهد و به استتار منجر می‌شود.

گام‌های بعدی پژوهشگران، بهبود حساسیت فناوری، زمان واکنش، مقیاس‌پذیری، بسته‌بندی و دوام را شامل می‌شود.

به گزارش ایسنا و به نقل از یواس‌آتودی، بیش از ۵۰ سال از فرستادن انسان به ماه می‌گذرد. این طرح اکنون برای فرستادن انسان به مریخ نیز ادامه دارد.

"می جمیسون"(Mae Jamison)، نخستین زن آفریقایی- آمریکایی که به فضا سفر کرده است، در دسامبر ۲۰۱۹ در جمع دانشجویان در "مرکز فضایی کندی"(Kennedy Space Center) گفت: من تصور می‌کنم زمانی که به سن وارد شدن به برنامه‌های فضایی برسم، روی مریخ زندگی می‌کنیم یا این که من به عنوان یک دانشمند در مریخ کار می‌کنم.

به رغم این که بشر هنوز نتوانسته است کسی را به جز ماه به مکان دیگری در جهان بفرستد اما هنوز هم بسیاری امیدوارند و انتظار دارند که در آینده نزدیک به گونه‌های چندسیاره‌ای تبدیل شویم و این برنامه از سیاره سرخ همسایه ما آغاز شود.

کارآفرینان میلیاردر مانند "ایلان ماسک"(Elon Mask) و فضانوردان جوان مشتاق مانند "آلیسا کارسون" (Alyssa Carson)، دانشجوی سال دوم رشته نجوم "موسسه فناوری‌ فلوریدا"(FIT) امیدوارند که روزی در مریخ زندگی کنند.

کارسون می‌گوید: سرانجام انرژی خورشید به پایان خواهد رسید و شرایط روی زمین، تفاوت بسیاری با زندگی عادی کنونی ما خواهد داشت. این موضوع لزوما بدین معنا نیست که مریخ ناجی ماست اما مریخ نخستین گامی است که مردم را وادار می‌کند تا به زندگی در سیارات دیگر نیز فکر کنند و بتوانند در مکان‌های دیگر نیز ساکن شوند.

ایلان ماسک، شرکت‌ هوافضای خود موسوم به "اسپیس‌ایکس"(SpaceX) را با هدف نهایی توانایی مردم برای زندگی روی سیارات دیگر بنیان گذاشته است.

در هر حال باید دید که ساکن شدن روی سیارات دیگر تا چه اندازه امکان‌پذیر است. آیا می‌توانیم در سیاره‌ای ساکن شویم که حتی قادر به تنفس در آن نیستیم؟

هزینه سفرهای فضایی
"جیم برایدنستاین"(Jim Bridenstine)، مدیر سازمان فضایی آمریکا(ناسا) می‌گوید: ما توانایی فنی را برای رفتن به مریخ داریم. مشکل ما پول یا کمبود آن است.

دونالد ترامپ، رییس جمهور آمریکا طبق دستورالعمل سیاست‌های فضایی، ناسا را مامور کرده است که تا سال ۲۰۲۴، یک مرد و نخستین زن را به ماه بفرستد و سپس آنها را راهی مریخ کند اما این نخستین باری نیست که ترامپ می‌گوید ما به ماه بازمی‌گردیم یا نهایتا انسان‌ها را به سیاره سرخ می‌فرستیم.